Πραγμάτικα δε μπορώ να καταλάβω πως περνάει..

..έτσι ο καιρός. 2008, 2009, 2010 και πάει λέγοντας. Τόσα και τόσα. Κάλα κυρίως, ευτυχώς. Μονολεκτικά? Όλα με δύναμη γίνονται και μ'ένα γρήγορα χαμόγελο χεσίματος, να μη στραβώσει κάτι ή για ότι δεν έγινε ή απέτυχέ ή δε πρόλαβε ή δεν έτυχε και για την προσπάθεια να κρατηθούν όλα ηρεμα, να μη κλαίμε, να μη φωνάζουμε, να είμαστε δίκαιοι, να ακούμε, να προσπαθούμε να ακούμε τουλάχιστον, να αντιμετοπίζουμε τη βλακεία σαν κάτι πολύ σοβαρό και τύχη. Τύχη? Ναι και από αυτή έχουμε και τη θέλουμε. Τη γουστάρουμε. Ανάλογα βέβαια πως ερμηνεύει κανείς την τύχη. Χε χε χε και χα χα χα και στην αναμονή για τα ρέστα, ο μικρός ή η μικρή για λίγο ακόμα άγνωστο, χαμόγελο και στα χέρια μου, τον κόκο μου.. ακούω την αγάπη. τρύπες.