Night 27/7/04..

περπατώ και κάθομαι..

τα άσπρα ρούχα που φοράς
αέρινη σε κάνουν
να βγαίνεις από τις δάφνες των ονείρων,
με κίνηση άπιαστη - που τα όντα της γης
κρυμένα πίσω από θάμνους και χορταρικά θαυμάζουν-
γεμίζεις τα ποτήρια με κόκκινο κρασί.

τα μαργαριτάρια της θλίψης
σκορπάνε πάνω στο τραπέζι,
και η οδός που έψαχνα
σβήνει στο χάρτη,
γιατί ήδη άρχισε να χαράζει μέσα μου
τις πλακόστρωτες σκέψεις ..μου

σκέψεις δικές μου? όχι βέβαια.
η σκέψη είναι ελεύθερη και δεν ανήκει σε κανέναν,
πάντα υπάρχουν οι πριν, από εμάς για να σκεφτούν,
και εμείς και οι μετέπειτα που θα ζωντανέψουν ξανά
τις πράξεις αυτές των δικών μας παραστάσεων,
χτυπόντας στο πάλκο τα πόδια του μυαλου
πότε δυνατά και πότε ανάλαφρα.

το ταξίδι μεσοπέλαγα είναι μοναχικά όμορφο
και η συνείδηση πιο φωτεινή από ποτέ
ωριμάζεις με τη ρότα
σαν τα ίστια που γεύονται το μαστίγιο της θαλάσσης.
αλλά έρχεται η ώρα που τα πανιά πρέπει να αλλαχτούν
για να συνεχίσεις,
εκεί πιάνεις λιμάνι για να ξεκουραστείς.

και το λιμάνι.. αχ το λιμάνι είναι τόσο μαγικό
κατάρες και ευχές, όνειρα και ξημερώματα
στοιχείωνουν το περιπατητή του.
από τις ελπίδες και τα στραπάτσα,
τις γυναίκες και τις γεύσεις λυπημένων ματιών
αναζητά να διαβεί μονοπάτια που να αγγίζουν...ο περιπατητής..
....λιμάνι μαγικό..

ότι και να βρεις όμως
τα πανιά δε θα ξεχάσεις να φτιάξεις
γιατί το ταξίδι είναι το νερό. που κυλά, που μένει σταθερό.
θέλεις να δεις ξανα τα χρώματα που παίρνει η θάλασσα
στον γύρο του ήλιου, και αναζητάς αυτά που δεν είδες πριν.
στο γύρο της σελήνης να ακούσεις ξανά και ξανά τι σου φωνάζουν
τα βυθισμέμα πλοία.
στο υδάτινο βασίλειο της ζωής.

και τα αστέρια αυτά τα δυνατά σημάδια
θα είναι πάντα μαζί σου, σε όποια γωνιά κι αν πας,
θα σου γνέφουν
και τότε η αλμύρα θα μαζέψει τα νύχια της
και ο νους δε θα είναι πια δραπέτης αλλά λεύτερος,

δε μπορείς να ξεφύγεις, δε θέλεις να χαθείς
γιατί ξέρεις ότι οι λευκες σελίδες δακρύων,
διαβάζονται και ακουμπούν τις σελίδες του βιβλίου εκείνου
που ξεκινάει με τη λέξη τέλος..

σηκώνω το ποτήρι που με κέρασες και πίνω,
σε κοιτώ που γέλασες κλεφτά.
τι έχεις βάλει μέσα..?

νυχτερινές διαδρομές άνοιξαν το κεφάλι μου...